طبق ماده‌ی ۶۹۷ قانون مجازات اسلامی افترا به معنای نسبت دادن جرمی به شخصی دیگراست به‌ طوری که نسبت‌ دهنده نتواند درستی استناد و ادعای خود را ثابت نماید. مثل این‌ که شخصی در تارنمای خود ادعا کند که فردی معروف، مرتکب جرم اختلاس گردیده است. حال اگر نتواند ادعای خود را اثبات کند ، از لحاظ وارد کردن تهمت ناروا به دیگران، به‌عنوان مفتری قابل تعقیب می باشد.

تحقق جرم افترا مستلزم این موارد است:

1. عملی که به فرد بزه ‌دیده نسبت می دهند، در هنگام انتساب  قانون آن را جرم‌انگاری کرده باشد.
2.  نسبت‌دهنده، این عمل را با اراده انجام دهد و به نادرستی انتسابش آگاهی داشته باشد.بنابراین اگر افراد در جایگاه دادخواهی و طرح شکایت به مراجع رسمی مثل دادگستری، جرمی را به فرد دیگری نسبت دهند و ادعای خود را  نتوانند ثابت کنند، فقط درصورتی به‌ اتهام افترا قابل تعقیب هستند که آشکار شود با آگاهی به مجرم نبودن طرف شکایت و تنها با هدف هتک آبروی او به طرح شکایت اقدام کرده‌اند.

حبس از 1 ماه تا 1 سال و شلاق تا ۷۴ ضربه و یا یکی از آن‌ها مجازات افترا بر طبق تشخیص قاضی می باشد.

قذف، افترای خاص:

نوع خاصی از افترا «قذف» نامیده می‌شود و مجازاتش سنگین‌ تر از افترای عادی می باشد. مطابق ماده‌ی ۲۴۵ قانون مجازات اسلامی، قذف یعنی نسبت دادن جرایم جنسی به شخص دیگر، هرچند مرده باشد.

حد قذف هشتاد ضربه شلاق می باشد که به‌ ثابت و غیرقابل تغییر و تخفیف از سوی شارع(خداوند) معین گردیده و در قانون نیز بیان شده است. فرق مهم حد قذف با بقیه ی حدود در این می باشد که دارای جنبه‌ی حق الناس می باشد. بدین معنا که در صورت گذشت شاکی، مجازات ساقط می‌ گردد.نسبت دادن جرایم جنسی به ‌طور صریح و روشن برای تحقق قذف مورد نیاز می باشد وهمچنین قذف ‌کننده به معنی واژه‌ای که استفاده کرده باید آگاه باشد.